کافه انیمه نقد و بررسی انیمه‌ها
Devil may cry anieme review
Devil may cry review
یک اثر قابل قبول یا یک شکست کامل؟
در میان صنعت سرگرمی و شاخه های آن اکنون با احتساب آمار و ارقام مشهود میتوان گفت که صنعت بازی و ویدعو گیمینگ با اختلاف فاحش پیشتاز این بخش میباشند و منطقی است که بخش های دیگر صنعت سرگرمی نیز به دنبال راهی برای سود بردن از این وضعیت باشند.
یکی از رایج ترین راه هایی که در چند سال اخیر به شدت گریبان گیر صنعت فیلم سازی و زیرشاخه های آن شده ساختن اقتباس هایی از بازی های و گهگاهی داستان ها و رمان ها بود است.
در میان آثار مشهور ژاپنی در صنعت بازی سازی همیشه نام های بزرگی چون final fantasy,devil may cry,resident evil,metal gear, street fighter و امثالهم به چشم میخورد که در کنار نسخه های متعدد ویدعویی اقتباس هایی نیز شامل حال برخی از آنان شده است.
در این متن قصد بر تمرکز بر انیمه devil may cry بوده و پی میبریم که در چه وضعیتی به سرمیبرد، یک اثر دارای استقلال و ارزش یا صرفا اقتباسی پوچ؟
داستان کلی انیمه
*اگر قصد تجربه بازی های این سری را دارید ممکن است این بخش داستان را کمی برایتان توضیح دهد ولی اگر به دنبال تنها تماشای انیمه این اثر هستید متن را با خیال آسوده مطالعه کنید.
شیطان نیز می گرید یک دفتر اداری در مرکز یک شهر خیالی در حال سپری کردن روز های خودش است،روز هایی نه چندان شلوغ برای دفتر و سرپرست آن یعنی دانته فردی که در نگاه اول تمایزش از سایر افراد شهر پیداست.
شغل وی همانند ذات خودش عجیب و غریب و شیطانی است!دانته مامور کشتار شیاطین هایی است که در تعادل میان دو جهان راهی برای خودنمایی در جهان انسان ها پیدا کرده اند.
در نگاه اول میتوان شباهت های بسیاری بین دانته و آلوکارد (شخصیت اصلی مانگا و انیمه hellsing) پیدا کرد، یک بارانی سرخ رنگ بلند و دو تفنگ دستی که امضای آن ها حین مبارزاتشان است و شوخ طبعی تحقیر آمیزی که در میان مبارزات دشمانانشان را تحریک میکند.
اما نکته قابل توجهی که میبایست به آن توجه کرد و تمایزی میان دو شخصیت مذکور ایجاد میکند ذات خودت دانته است، فرزندی زاده شده از مادری انسان و پدری شیطان!
فرزندی که سلاح شاه شیاطین را به دوش خودش میکشد و خلاف چیزی که باید به آن تبدیل میشد زندگی میکند.یک ترکیب عجیب با قدرت شیطان و قلب انسان.
در داستان و به اصطلاح canon و اصلی دانته در طی ماجراجویی ها و قرارداد هایش با دوستانی آشنا میشود که در طی زمان احساس وفا داری بین آن ها به وجود می آورد.
از نکات نسبتا مثبت انیمه پرداختن به این ۳ شخصیت یعنی موریسون(کسی که معمولا مسعول پیدا کردن قرارداد های دانته است) تریش(دوست و دستیار دانته از دنیای شیاطین) و در آخر لِیدی(یک شیطان کش ماهر و زبده در استفاده از سلاح گرم) است که هر یک با دریاف یک اپیزود مخصوص به خود میتوانند نمایی کلی از خود را در ذهن مخاطب شکل دهند.
www.wallpapersxplore.blogspot.com
روایت انیمه به شکلی ناقص و در حد رضایت و حد واسط است.
داستان انیمه دویل می کرای که محصول سال ۲۰۰۷ اوریجینال است و به بدنه اصلی منبع خودش تکیه نمیکند و میتوان آن را نوعی ova دانست.
از نظر گرافیک و طراحی چهره انیمه نمره ای قابل قبول دریافت میکند گرچه دور از انتظار هم نیست وقتی که نام استودیو سازنده شاهکار هایی چون death note و onepunch man یعنی استودیو مد هوس (mad house) به چشم میخورد.
این انیمه با یک فصل ۱۲ قسمتی تجربه ای نسبتا کوتاه و دلنشین اراعه میکند که به سبب موضوعات متنوعی که هر اپیزود دارد ارزش تماشای دوباره را نیز خواهد داشت.
اما این امر در نگاه طرفداران اصیل و قدیمی فرانچایز میتواند به عامل منفی ای برایشان تبدیل شود زیرا وقتی شرایط فراهم است تا از پتانسیل کامل یک فرانچایز که دارای جهان های متعدد و دشمنی به شدت قدرتمند و کاریزماتیک است استفاده کنیم،
صرفا ساخت خط داستانی سطحی و اوریجینال میتواند تا حدی ناامید کننده باشد.
باید این نکته را در نظر گرفت که انیمه در فاصله بین ساخت نسخه ۳ (۲۰۰۵) و ۴(۲۰۱۲)ویدعو گیم خودش یعنی سال ۲۰۰۷ عرضه شده که به این معنا است که منبع داستان و چهارچوب چهره بر مبنای نسخه سوم بوده است.
جمع بندی کلی
در نگاه آخر به این اثر قاطعا میتوان گفت که به دوست داران ژانر فانتزی و دارک توصیه میشود.
با اینکه تنها از بخشی از پتانسیل غنی خودش استفاده کرده اما همچنان آن را به اثری متوسط تبدیل میکند که با موضوعات پر تعداد و متنوع خود میتواند بیننده را تا پایان داستان همراه خود کند
